Znalezionych wyników: 6

Liszka żal czy żałoba to coś tak indywidualnego że trudno ustanowić dla niej normę. Mówi się zwykle o cyklu rocznym, kiedy miną pory roku, miesiące, święta i dni, które spędzaliśmy z żyjącą osobą.
I po roku rozpocznie się następny dzień po tym, w którym osoba odeszła.

Dbaj o wasz ogród, patrz na budzący się do życia po zimie świat, poddaj się codziennemu rytmowi, a w czasie wolnym rozwijaj swoje pasje.
Masz tyle pomysłów to wspaniałe. Np taka renowacja mebli - marzenie - powoli i cierpliwie nadajesz starym rzeczom nowe życie. Przy takim zajęciu możesz albo zupełnie się odciąć od rozmyślań albo odwrotnie - marzyć, wspominać, przerabiać ból i żal po stracie mamy. Albo raz tak, raz tak w zależności od tego co ci bardziej pomaga.
Twój żal zamieni się powoli i niezauważalne w słodkie wspomnienia. I wtedy zakończy się czas żałoby....
A życie potoczy się dalej.

Pozdrawiam serdecznie

Liszka, marzena66, trzymajcie się. Jesteście jeszcze baaardzo potrzebne światu. Obie. |buziaki|

[ Komentarz dodany przez Moderatora: marzena66: 2017-02-09, 10:43 ]
Olu dziękuję ale kto to wie, kiedy i ja nie wytrzymam ;-))

Świąt beze mnie będzie istniał dalej, tak jak istnieje bez naszych bliskich

Liszka przyjmij najszczersze wyrazy współczucia. Bardzo mi przykro. Jesteś wspaniałą córką, zrobiłaś co mogłaś dla mamy, a nawet wiecej. ::rose::

Liszka bardzo dziękuję ci za ten post. Wspaniały.

Sama mam chorego tatę który na wiadomość o możliwym raku płuc - ma guzka który narazie ze wzgledu na wiek taty (87 lat) jest tylko do obserwacji - powiedział tylko "chyba nie myślałaś że będę żyć wiecznie?".
Moja pierwsza myśl też byla - guz mały, po co czekać, wyciąć i już. Lekarze mówią jednak że operacja mogłaby zagrozić życiu albo przykuć tatę do łóżka z którego może już nie wstać . Moja druga myśl czy taka droga to naprawde lepiej?

Zdecydowali obserwować. Ewentualnie naświetlania (paliatywne?) jezeli guzek bedzie rósł. Tato zaakceptował ich decyzje, a ja pomimo wewnętrznych oporów zaakceptowalam jego zdanie. Wyjechał z mamą na 2 miesięczne wakacje w swoje rodzinne strony. Wrócili zadowoleni.

Za tydzień badania kontrolne, ciagle myślę co dalej. Nie wiem. Jedno jest dla mnie jasne - jeżeli bedzie źle na pewno bedziemy walczyć aby nie bylo bólu.

Rozumiem twoja mamę, rozumiem mojego tatę. Sama dla siebie zrobiłam rachunek sumienia i wiem że w pewnym wieku postąpiłabym tak samo. Walczyć pozwolę tylko z bólem bo tego przy obecnej stanie medycyny nie powinno byc.
I chciałbym by moi bliscy przyjęli moja decyzje tak jak ty twojej mamy.
Serdecznie pozdrawiam